ΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ

Είναι πόρτες
που θέλουν να ξεσκαλώσουν
απ' τους μεντεσέδες τους
για να πετάξουν
με υπέροχα σύννεφα.

Είναι παράθυρα που θέλουν
ν' απαλλαγούν από τις
κάσες τους για να τρέξουν με
τα ελάφια σε λειβάδια μακρινά.

Είναι τοίχοι που θέλουν
να στήσουν καρτέρι
με τα βουνά
μέσα στο πρώτο σύθαμπο.

Είναι πατώματα
που θέλουν ν' αλλάξουν
την επίπλωσή τους σε
λουλούδια και δέντρα.

Είναι στέγες
που θέλουν να ταξιδέψουν
αέρινα με τ' αστέρια
μέσα σε σκοτεινές σφαίρες.

Richard Gary Brautigan

Μτφρ Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου

Χωρίς άλλη αναβολή

ΕΠΙΤΑΦΙΟΝ

Εδώ αναπαύεται
Η μόνη ανάπαυση της ζωής του
Η μόνη του στερνή ικανοποίηση
Να κείτεται μαζί με τους αφέντες του
Στην ίδια κρύα γη, στον ίδιο τόπο.

Μανόλης Αναγνωστάκης

ΤΟ ΘΗΡΙΟ

Ήσυχα που είναι εδώ. Τίποτε

απ’ την απειλή του κόσμου δε φτάνει. Κι ας
σκοτώνονται οι άνθρωποι. Τίποτε
δεν ακούγω και κανένα δεν βλέπω. Α
είναι ωραία∙ δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος
ή θηρίο.

Χαίρομαι την πληρότητά μου μονάχος!

Γ.Ξ. Στογιαννίδης

Αποτύπωμα

ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Την πόρτα μου έκλεισα στον κόσμο·
η σάρκα μου μέσα στ’ όνειρο εχάθηκε...
Έμεινα εκεί, εντός μου, μαγικός, αόρατος,
και γυμνός, σαν τον τυφλό γυμνός.
Μέχρι το χείλος των ματιών μου
φωτίζομαι από μέσα.
Ριγώντας διάφανος,
έμεινα στον άνεμο
σαν καθαρό φλυντζάνι
με νερό φρέσκο,
σαν άγγελος γυάλινος
σε καθρέφτη μέσα.

Εmilio Prados

Μτφρ Γιώργος Κεντρωτής

Yorgos Kentrotis/fb

ΔΥΤΗΣ

Άνοιξε πάλιν απρόοπτα η καταπακτή του Μύθου,
το έδαφος, πού 'ταν τόσο στερεό, υπεχώρησεν έξαφνα σαν
έλος
και βυθίζεσαι βρίσκοντας στο χέρι σου βαρίδι
αυτή την κεφαλή πού 'χες θάψει και που μαρμαρώθηκε
στους ρηχούς τάφους της λήθης.

Δεν θά 'βρης συγγνώμη στα χείλη μήτε στο βλέμμα
της λίθινης κεφαλής με τα εκατό πρόσωπα
που όλο κι αλλάζουν, ασύλληπτα, μες στους βυθούς·
και κάποτε παίρνουν ανοικτίρμονες μορφές
απαρνημένων εαυτών σου.

Mην ελπίζεις άφεσι, μην περιμένεις χάρι
από τ' αγάλματα που διεκδικούν ζωή,
από τα είδωλα που δεν συγχωρούν αποστασία,
από τα φάσματα που ζητούν δικαίωσι,
στον έναστρο πυθμένα της ψυχής.

Όσο κι αν ήσουν επιδέξιος στη διαπραγμάτευσι,
όποιαν ασφάλεια κι αν σου φαίνεται ν' απέκτησες,
ενέδρες θα στήνουν στο βλέμμα και στον ύπνο σου·
πίσω απ' τα κάτοπτρα της κτίσεως, πίσω απ' τον Kαιρό,
θά 'βρης το πέτρινο κεφάλι της μομφής.

Αλέξανδρος Μάτσας 

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού