η σάρκα μου μέσα στ’ όνειρο εχάθηκε...
Έμεινα εκεί, εντός μου, μαγικός, αόρατος,
και γυμνός, σαν τον τυφλό γυμνός.
Μέχρι το χείλος των ματιών μου
φωτίζομαι από μέσα.
Ριγώντας διάφανος,
έμεινα στον άνεμο
σαν καθαρό φλυντζάνι
με νερό φρέσκο,
σαν άγγελος γυάλινος
σε καθρέφτη μέσα.
Μτφρ Γιώργος Κεντρωτής